DIAMARTYRIA EXO APO TI TOURKIKI PRESBEIA TIS WASHINGTON

Πανέλληνες,

Στις 20 Ιουλίου, οι βέβαιοι για τήν αυξητική πίεσή τους πάνω στην Ελλάδα και κατ’ επέκταση στους Έλληνες απανταχού τής γης, Τούρκοι, δέχθηκαν ένα πλήγμα και μια αντίστροφη, απροσδόκητη αντίδραση. Μια χούφτα Ελλήνων που δε έχουν υποστεί ιστορική κόπωση, με μια διαίσθηση θετική και με μια τρομακτική ψυχολογική ευφορία που σημαίνει πολλά, επετέλεσαν το καθήκον τους. Με δίκαια αιτήματα και συνθήματα , έκαναν μια δυναμική διαμαρτυρία έξω από τήν Τουρκική Πρεσβεία τής Ουάσινκτον, για τήν τριακοστή τρίτη επέτειο τής εισβολής τών Τούρκων στην Κύπρο. Το ίδιο έπραξαν και οι Έλληνες τού Λονδίνου.
Χρειαζόταν υπέρβαση για να βρεθείς να συμμετέχεις σε τούτον τόν ιερό σκοπό. Η υπέρβαση ήταν ενάντια στο δίλημμα ωρισμένων, στο αν θα έπρεπε να πάνε σε αυτή τήν διαδήλωση. Αυτή η υποχώρηση και η λάσπη, ότι δήθεν θα γινόντουσαν έκτροπα και άλλες δικαιολογίες αδικαιολόγητες, έδειξε τήν υπομετριότητα που συναπαρτίζει κάποιους που δεν έχουν το σθένος να ανασηκώσουν το ανάστημα. Κάποιοι χαρακτήρισαν τούς νεολαίους αυτούς φασίστες και κάποιοι άλλοι παλαιότερα τούς είχαν χαρακτηρίσει κουμουνιστές. Ειλικρινά αν οι φασίστες ήσαν τόσο ένθερμοι υποστηρικτές τής δικαιοσύνης και τής απόδωσης δικαιοσύνης, για εγκληματίες και γενοκτόνους όπως είναι οι Τούρκοι, τότε θα ήθελα πολύ να λέγομαι φασίστρια. Η λάσπη τού χρωματισμού επάνω σε γνωστούς αγωνιστές σαν τόν Νικόλαο Τανέρη, αρχηγού αυτής τής διαμαρτυρίας, και τών συνεργατών του, είναι μια εύκολη λύση και διαφυγή από τήν ιστορική ευθύνη που έχει ο καθένας που τα λέει αυτά.
Η διαμαρτυρία έξω από την Τουρκική πρεσβεία με συνθήματα ανάλογα, δεν εξελίχθηκε ούτε σε τραγωδία που μας εκφόβισαν κάποιοι, ούτε σε διακωμώδηση. Ο παλμός μιας ομάδας Ελλήνων, όχι παραπάνω από πενήντα,, σε συνεργασία με τα μεγαλύτερα ονόματα λομπιστών τής Αρμενικής και Σερβικής κοινότητας , όπως Aram Hamparian, Executive Director από το ANCA Armenian National Committee of America, και τής Kate Nahapetian, Director of Government Affairs, όπως και τού Executive Director of Serbian Unity Congress John Bosnitch, έκαναν τήν ομάδα αυτή μεγαλύτερη και δυνατότερη. Εκείνο όμως που παρήχθη σ’αυτή τήν διαμαρτυρία ήταν, ότι η ηρεμία τών Τούρκων διπλωματών και τών παιδιών των που γύριζαν από το σχολείο εταράχθη. Αυτοί που ήσαν παρόντες το διεπίστωσαν. Το τραγικό είναι ότι οι Έλληνες τής Αμερικής δεν έχουν κάνει ποτέ διαμαρτυρία κατά τών Τούρκων έξω από τη Τουρκική πρεσβεία. Αυτό αιφνιδίασε τούς Τούρκους.
Το PBS Public Broadcasting System απαθανάτισε την διαμαρτυρία και πήρε συνεντεύξεις. Όπως δε μερικοί γνωρίζουν ετοιμάζουν ενα ντοκυμαντέρ με τίτλο « Cyprus still Divided» το οποίο θα προβληθεί στις 27 Οκτωβρίου σε όλη τήν Αμερική. Επίσης το τουρκικό κανάλι με τόν απεσταλμένο δημοσιογράφο στην Ουάσινκτον έκανε το ίδιο. Από Ελληνικής πλευράς υπήρξε τηλεοπτική κάλυψη από το Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών με τον Ηλία Νεοφυτίδη, όπως και δημοσιογραφική κάλυψη από τόν δημοσιογράφο στην Ουάσινκτον Λάμπρο Παπαντωνίου.
Κυρίαρχα συνθήματα ήσαν, να αποδοθεί δικαιοσύνη στην Κύπρο, να δικασθούν οι εγκληματίες τού 1974, να δοθούν οι αγνοούμενοι και δολοφονηθέντες Κύπριοι στις οικογένειές τους για ταφή, να αναγνωρισθεί η Γενοκτονία κατά τών Ελλήνων, κυρίως όμως να φύγουν τα στρατεύματα από τήν Κύπρο. Η Τουρκία κατακρίθηκε σαν κράτος που εμποδίζει τήν ελευθερία τού λόγου, τήν θρησκευτική ελευθερία και την ελευθερία τού Τύπου.
Οι πράξεις δεν επιδέχονται λόγια. Οι Έλληνες έχουν κορεσθεί από λόγια και πολιτικούς λόγους. Αυτό που λείπει από τόν ελληνισμό είναι η εφαρμογή τού λόγου σε πράξεις. Είναι επιβεβλημένο καθήκον μας, να αναγνωρισθεί η Γενοκτονία τών Ελλήνων από τούς Τούρκους. Είναι καιρός να διδάσκεται η Γενοκτονία τών Ελλήνων στα σχολεία τών Ηνωμένων Πολιτειών στο μάθημα τής ιστορίας. Είναι τέλος ιερή υποχρέωση τού καθενός χωριστά και όλων μαζί, να διαμαρτυρόμεθα έξω από χώρους που οι δολοφόνοι , εγκληματίες Τούρκοι, τών Ελλήνων της Μικράς Ασίας, τής Κωνσταντινούπολης και οι σύγχρονοί των τού διαμελισμού τής Κύπρου, με μεγάλες απώλειες ανθρωπίνου δυναμικού, να μη περνούν πλέον ήρεμοι με τα κουστουμάκια τους για την επόμενη κοινωνική εκδήλωσή τους. Ο αγώνας αρχίζει τώρα και δεν θα σταματήσει μέχρι τήν τελευταία στιγμή που θα κλείσουμε τα μάτια μας. Όσοι έχουν κότσια και καρδιά ας ακολουθήσουν το παράδειγμα αυτών τών νεολαίων.-

Sevasti Boura- Boutou